Niegodność dziedziczenia — adwokat Poznań

Niegodność dziedziczenia to instytucja wprowadzona w artykule 929 kodeksu cywilnego. Regulacja określa, kiedy spadkobierca może zostać uznany za niegodnego dziedziczenia, a także jakie konsekwencje w sferze prawnej rodzi tego typu działanie.

Adwokat w Poznaniu zajmujący się kwestią niegodności dziedziczenia informuje i doradza w zakresie konsekwencji wynikających z całej procedury. Informuje również, w jaki sposób wpływa ona m.in. na zachowek czy procedurę stwierdzenia nabycia spadku.

Niegodność dziedziczenia — k.c. (kodeks cywilny)

Niegodność dziedziczenia k.c. określa, jako możliwość uznania spadkobiercy przez sąd za niegodnego, jeśli:

  • umyślnie dopuści się on przestępstwa przeciwko spadkodawcy;
  • podstępem bądź groźbą doprowadzi spadkodawcę do sporządzenia/odwołania testamentu lub tymi samymi działaniami uniemożliwi sporządzenie/odwołanie dokumentu;
  • umyślnie ukryje, zniszczy, podrobi bądź przerobi testament albo będzie świadomie posługiwał się dokumentem podrobionym lub przerobionym przez inną osobę.

Niegodność dziedziczenia sprawia, że spadkobierca niegodny jest traktowany tak, jakby nie dożył chwili otwarcia spadku.

Wydziedziczenie a niegodność dziedziczenia

Wydziedziczenie a niegodność dziedziczenia: czym różnią się obie instytucje? Wydziedziczenie to pozbawienie członka rodziny do prawa do zachowku. Instytucja jest ustanawiana przez samego spadkodawcę. Może nastąpić, jeśli uprawniona do zachowku osoba:

  • postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego;
  • dopuści się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci;
  • uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych.

Z kolei niegodność dziedziczenia jest ustanawiana przez sąd, jeśli dojdzie do spełnienia wskazanych wcześniej przesłanek.

Wydziedziczenie jest dokonywane za życia testatora, a uznanie spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia następuje po jego śmierci.

Niegodność dziedziczenia a zachowek

Niegodność dziedziczenia a zachowek: czy spadkobiercy niegodnemu przysługuje zachowek? W związku z tym, że osobę uznaną za niegodną traktuje się tak, jakby nie dożyła otwarcia spadku, nie przysługuje jej zachowek. Warto jednak pamiętać, że konsekwencje prawne wobec spadkobiercy niegodnego nie rozciągają się na jego zstępnych, którym już prawo zachowku przysługuje.

Zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym prawo do zachowku przysługuje również m.in.:

  • dzieciom;
  • wnukom;
  • małżonkom;
  • rodzicom.

Należy jednak pamiętać, że z zachowku mogą skorzystać najbliżsi zmarłego, gdy zostali oni pominięci w testamencie lub w darowiznach, które zostały zrealizowane przed śmiercią spadkodawcy.

Niegodność dziedziczenia a stwierdzenie nabycia spadku

Niegodność dziedziczenia a stwierdzenie nabycia spadku: czy osoba uznana za niegodnego spadkobiercę może złożyć wniosek o stwierdzenie nabycia spadku? Nie. Jest ona bowiem traktowana tak, jakby nie dożyła otwarcia spadku. Nie może zatem złożyć wniosku o jego nabycie ani otrzymać żadnych składników wchodzących do spadku.

Niegodność dziedziczenia — termin

Niegodność dziedziczenia termin na uznanie spadkobiercy niegodnym dziedziczenia wynosi rok od dnia, w którym dowiedziano się o przyczynie niegodności. Procedura nie może jednak zostać przeprowadzona później niż po upływie 3 lat od otwarcia spadku. Orzecznictwo związane z niegodnością dziedziczenia jednoznacznie wskazuje, że po tym czasie nie ma możliwości przeprowadzenia całego procesu.